رودآور

و بالاخره روزى

در سال هاى دور

اين را ميفهمى

كه فرق بسيار زيادى است

بين اينكه

خاطرات در شما حل شوند يا ته نشين ..

این روزها

خیلی چیزها

دست من نیست

مثلاً دستانت!

عزيزِ نداشته ام

اندكى صبر

نوبتِ ما هم مي شود

مي رسد وقتِ عاشقى كردنمان

به رخ مي كشيم تمامِ دوست داشتنمان را

نوبتِ بازىِ آنهاست فعلاً

بيا بنشينيم و تماشايشان كنيم!

چرا تو پاییز هیچ کس برنمیگرده....؟

پی نوشت: چهار سال از فراق مهرداد گذشت

تنهایی...

به تنهایی هم می تواند

دخل آدم را بیاورد

چه برسد به اینکه

دست به یکی کند با غروب

دست به یکی کند با جمعه

با پاییز...!

وقتی لباساي پاييزي رو از چمدون و گوشه و كنار كمدا ميكشين بيرون...

اگه لباسي بود

كه هم لباس بود هم خاطره؛

بذارين همونجا بمونه

يكي ديگه بخرين

پاييز

به اندازه كافي خاطره داره...!